ในช่วงกลางปีแบบนี้เชื่อว่าเป็นช่วงที่หลายๆหน่วยงานได้ทำโครงการคัดเลือกเด็กและเยาวชนดีเด่น เพื่อประกาศเกียรติคุณและมอบรางวัลให้กับผู้ทำความดี ทราบได้จากการที่มีรุ่นน้องเยาวชนหลายๆคนติดต่อเข้ามาซึ่งมีทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก เพื่อขอคำแนะนำในการจัดทำประวัติเพื่อส่งเข้ารับการพิจารณา ไม่ว่าจะเป็นเยาวชนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรม เยาวชนดีเด่นแห่งชาติ เยาวชนผู้มีความประพฤติดีงาม นักเรียน นักศึกษารางวัลพระราชทาน เป็นต้น ในเบื้องต้นน้องๆแต่ละคนได้บอกว่าทราบข้อมูลจากบล๊อกของผม http://noppadonyoopromdan.blogspot.com/ ซึ่งเป็นหนึ่งในพื้นที่ออนไลน์เพื่อเผยแพร่ประวัติส่วนตัว และผลงานต่างๆให้กับเพื่อนๆคนอื่นๆได้รับทราบ ให้คุณครูหรือญาติพี่น้องได้ติดตามความเคลื่อนไหวของผม ในเบื้องต้นต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามผลงาน รวมทั้งบทความต่างๆที่ผมเคยอัพเดตผ่านบล๊อกแห่งนี้ ผมรู้สึกภูมิใจมากที่มีโอกาสได้แบ่งปันประสบการณ์ดีดีกับน้องๆเยาวชนของชาติ และเป็นสิ่งที่ยินดีมากถ้ามีโอกาสได้เห็นเยาวชนมุ่งมั่นทำความดี เพื่อตอบแทนคุณแผ่นดิน
ข้อคิดสำคัญที่ผมมักทิ้งท้ายสำหรับคำแนะนำก็คือว่า รางวัลแห่งเกียรติยศและศักดิ์ของความดีนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของจิตที่บริสุทธิ์ด้วยเสมอ จะต้องไม่เกินความจริง ไม่ใช่การสร้างภาพ ไม่ใช่การจัดทำขึ้นมาเพียงเพื่อให้ชนะการประกวด มิฉะนั้นแล้วเกียรติที่เราได้รับนั้นก็สูญเปล่าทันที หากอยู่บนฐานของความอยากเอาชนะ ถึงแม้คนอื่นไม่รู้ แต่คนที่รู้ดีที่สุดคือตัวเราเอง จึงอยากเน้นย้ำให้กับน้องเยาวชนทุกคนที่กำลังจะแบ่งปันความดีผ่านเวทีต่างๆให้ระลึกอยู่เสมอว่า ความคาดหวังจากรางวัลนั้นมีได้ แต่ขออย่าให้ความคาดหวังนั้นกลายเป็นความอยากมีชื่อเสียง โดยที่ไม่สนในเจตนารมณ์ของรางวัล ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า การมอบรางวัลต่างๆนั้น ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเชิดชู ยกย่องคนดีให้มีตำแหน่งที่สูงขึ้นแต่อย่างใด แต่เป็นการประกาศเกียรติคุณเพื่อให้คนๆนั้นได้ตระหนักในตนเสมอว่า ความดีมีไว้แบ่งปัน เมื่อคนหลายคนแบ่งปันความดี ก็จะทำให้เกิดการขยายวงของความดี เกิดเป็นเครือข่ายแห่งความดีงาม และที่สำคัญการมอบรางวัลแต่ละอย่างนั้น ก็เพื่อหวังให้ผู้รับรางวัลได้มีกำลังใจในการทำความดี เพื่อตอบแทนสังคมที่เราอาศัยอยู่ ให้สังคมได้ประจักษ์ในผลงานว่าสิ่งที่เราทำนั้นเป็นประโยชน์ต่อสังคมที่เราอาศัยอยู่ แต่ถ้าคนไหนคิดว่า การรับรางวัลเป็นการอวดตัวเอง ยกตัวเองให้เหนือกว่าผู้อื่น คงเป็นวิธีคิดที่ผิดอย่างมหันต์แล้ว
จากประสบการณ์การเข้ารับการประกวดในแต่ละครั้งผมมักจะทิ้งท้ายไว้ให้กับคณะกรรมการผู้ประเมินทุกครั้งว่า ไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะต้องได้รับรางวัล เพราะรางวัลที่จะได้รับนั้นคงไม่ขึ้นอยู่กับเวลาในชั่วขณะ ความคิดเห็นในเวลานั้น หากแต่เป็นคุณงามความดีที่เราสะสมมาในระยะเวลาหนึ่งแล้ว เป็นกิจกรรมที่เราได้ดำเนินมา ที่เราคิดว่ามันเป็นประโยชน์กับสังคมที่เราอยู่ ดังที่ผมเคยได้รับข้อคิดจากคณะกรรมการประเมินโรงเรียนพระราชทานอยู่ท่านหนึ่ง บอกไว้ว่า "รางวัลสถานศึกษาพระราชทานเป็นรางวัลในพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว การจัดทำผลงานประกอบที่เกินเลยจากความจริงเท่ากับการโกหกในหลวง ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของรางวัล คงเป็นการกระทำที่ยากแก่การจะให้อภัยจริงๆ หากเกิดขึ้นจริงในกระบวนการพิจารณา" และผมก็คิดเช่นเดียวว่า การจัดทำผลงานเพียงเพื่อให้ได้รับรางวัลนั้นเป็นเจตนาที่ลดทอนเกียรติของตนเองที่จะเข้ารับราวัลตั้งแต่ต้นแล้ว และคงไม่สมควรได้รับการพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง
ในฐานะเยาวชนรุ่นพี่ซึ่งมีน้องๆเยาวชนหลายคนได้ให้ความสนใจในผลงาน และต้องการจะขอคำแนะนำในการจัดส่งเอกสารเพื่อเข้ารับการพิจารณาในรางวัลต่างๆ ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคน ให้คิดอยู่เสมอว่า "ความดีมีไว้แบ่งปัน ไม่ใช่แข่งขัน" เจตนาที่บริสุทธิ์เท่านั้นที่ควรค่าแก่การรับรางวัลแห่งความดีงาม และสมควรได้รับการเชิดชูเกียรติ ตลอดจนเป็นแรงผลักดันภายในใจเราต่อการทำความดีให้กับสังคมที่เราอาศัยอยู่ เพราะบ้านนี้เมืองนี้คนเก่งเพิ่มมากขึ้นทุกๆวัน แต่คนที่หาได้ยากกลับกลายเป็นคนดี ที่บ้านเมืองต้องการ ขอความดีจงมีแด่เยาวชนหนุ่มสาวทุกคน ผู้ซึ่งจะนำพาประเทศชาติให้เดินไปข้างหน้า และผู้ชี้ชะตาอนาคตบ้านเมืองที่มีชื่อว่า ประเทศไทย และเป็นสมาชิกที่ดีของบ้านหลังใหญ่ที่มีชื่อว่า "โลก" ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น