อีกหนึ่งค่ำคืนในความทรงจำกับการไปร่วมงานคืนสู่เหย้า ชมพู-ดำ ที่โรงเรียนบ้านห้วยสิงห์ ปีนี้เป็นปีแรกที่มีการจัดกิจกรรมนี้ ทำในลักษณะของผ้าป่า เพื่อระดมทุนสร้างหอพักให้นักเรียนพักนอน ของโรงเรียน หลังจากที่ผมจบจากสถาบันการศึกษาแห่งนี้เป็นเวลา 7 ปี ผมก็มักจะหาโอกาสกลับไปเยี่ยมเยียนน้องๆในโรงเรียนนี้เป็นครั้งคราว ในแต่ละครั้งที่มีโอกาสได้กลับไปพบน้องๆที่โรงเรียน ไม่เพียงแค่ประทับใจในตัวน้องๆ คุณครู โรงเรียน เท่านั้น แต่มันจะอิ่มเอมไปด้วยความทรงจำดีดีที่ผมเคยผ่านมา ในรอบรั้วชมพู-ดำแห่งนี้ สถานบันการศึกษาแห่งที่สองในชีวิต ที่ผมได้รับโอกาสทางการศึกษา ได้พัฒนาวิชาความรู้ ได้เพิ่มพูนทักษะชีวิต มากมายไปด้วยประสบการณ์อันทรงคุณค่ามากมาย วันนี้มีโอกาสได้กลับไปอีกครั้งพร้อมด้วยเพื่อนๆรุ่นเดียวกัน (ม.3 รุ่นที่ 5) ทั้งหมด 5 คนด้วยกันคือ วิว ป่าน ติ๊งต่อง กิลา ทัช และผมเอง (เรียงจากซ้ายไปขวา) บ้านชมพู-ดำ แห่งนี้ไม่เพียงแค่เป็นสถานศึกษา แต่เป็นเสมือนบ้านของพวกเรา ที่ให้การดูแลเราเหมือนครอบครัว มีพี่ๆน้องๆ มีคุณครูผู้ทำหน้าที่ดั่งคุณพ่อคุณแม่ให้กับพวกเรา มาวันนี้โรงเรียนบ้านห้วยสิงห์ได้สร้างลูกศิษย์ให้จบออกไป 12 รุ่นแล้ว การกลับมารับหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนของ ผอ.อินสอน อินตาวงษ์ ในโรงเรียนนี้อีกครั้งยิ่งทำให้ผมมั่นใจในโอกาสที่น้องๆบนดอยจะได้รับ บนเส้นทางการศึกษา และจะได้รับการดูแลอย่างดีในบ้านแห่งนี้ บ้านที่มีชื่อว่า โรงเรียนบ้านห้วยสิงห์
บรรยากาศช่วงค่ำที่กำลังรอบรรดาศิษย์ ชมพู-ดำ ได้กลับมาพบปะกันอีกครั้งในงานคืนสู่เหย้าชมพู-ดำ และเตรียมชมการแสดงของน้องๆเกี่ยวกับการขับร้องเพลงไทยลูกทุ่งบนเวที กิจกรรมสนุกๆมากมาย
ได้เจอรุ่นน้องของโรงเรียนบ้านห้วยสิงห์หลายคน แต่ละคนก็มีเส้นทางการเดินของชีวิตที่แตกต่างกัน มากมายไปด้วยประสบการณ์ชีวิตที่เราได้แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน อีกทั้งยังได้บันทึกภาพแห่งความประทับใจร่วมกัน ว่าครั้งหนึ่งเราเคยใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้ บ้านที่เราอยู่กันแบบพี่น้อง บ้านที่ทำหน้าที่มากกว่าบ้าน แต่ยังให้ความอบอุ่นเหมือนกับเป็นครอบครัวขนาดใหญ่ที่เสริมกำลังใจให้เราได้มุ่งมั่นเดินตามความฝันของตนเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น