ความดีที่ฉันทำที่นำสู่รางวัลพระราชทาน

ความดีที่ฉันทำที่นำสู่รางวัลพระราชทาน


เมื่อกล่าวถึงรางวัลนักเรียนพระราชทาน คงมีน้อยคนที่ไม่รู้จัก ซึ่งเป็นรางวัลที่เกิดจากน้ำพระทัยอันเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลปัจจุบัน ซึ่งพระองค์ทรงมีพระราชปรารภแด่ ฯพณฯ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ (ม.ล.ปิ่น มาลากุล ) ในปี พ.ศ. ๒๕๐๖ ว่ากระทรวงศึกษาควรจะพิจารณาจัดรางวัลให้แก่นักเรียน ซึ่งเรียนดี ประพฤติดี เพื่อเป็นเครื่องกระตุ้นให้เกิดการพัฒนามาตรฐานคุณภาพการศึกษาของชาติให้ดียิ่งขึ้น งานคัดเลือกนักเรียน นักศึกษา เพื่อรับรางวัลพระราชทานนี้ จึงเป็นงานที่มีเกียรติ เป็นสิริ-มงคล นักเรียนที่ผ่านการตัดสิน ต้องมีสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยม ดีเด่น ได้อย่างชัดเจน และดีจริง

“ จากเด็กชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะห่างไกลจากรางวัลอันทรงเกียรตินี้ แต่แล้วแรงบันดาลใจในการมุ่งมั่นตั้งใจศึกษาเล่าเรียนก็เกิดขึ้น ยิ่งได้ศึกษาเล่าเรียนเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่า การศึกษาเล่าเรียนเพื่อทำตามความฝันของตนเองนั้นไม่ใช่แค่เรียนหนังสือเพียงอย่างเดียว แต่เราสามารถที่จะทำกิจกรรมเพื่อพัฒนาตนเองให้มีความเก่งรอบด้าน สร้างความภูมิใจให้กับคุณพ่อ คุณแม่ และครูบาอาจารย์รวมทั้งการนำชื่อเสียงมาสู่โรงเรียนอันเป็นที่รักของเรา จึงเป็นแรงกระตุ้นให้ผมใฝ่ฝันในการก้าวเข้าสู่ การเป็นนักเรียนพระราชทาน ผมคิดว่าการจะเป็นนักเรียนพระราชทานนั้นไม่ใช่เป็นเรื่องที่เราจะสร้างขึ้นมาภายในหนึ่งปี หรือสองปี หากแต่เป็นสิ่งที่เราสร้างมาทั้งชีวิต ความประพฤตินั้นต้องมาจากจิตสำนึกของเราเอง และเป็นสิ่งที่เราปฏิบัติเป็นชีวิตจิตใจ ด้วยการที่ผมผ่านชีวิตของความยากลำบากมา ทำให้ผมคิดอยู่เสมอว่า ผมจะต้องเป็นกำลังในการพัฒนาสังคมให้ได้ สิ่งนี้เองเป็นตัวกระตุ้นให้ผมมุ่งมั่น ตั้งใจในการศึกษา พร้อมกับสร้างจิตสำนึกของตนเองในการพัฒนาสังคมไปด้วย โดยผ่านกิจกรรมต่างๆมากมาย ได้เรียนรู้ชีวิต เพิ่มพูนประสบการณ์ขึ้นเรื่อยๆ กับสังคมในทุกระดับ ประพฤติ ปฏิบัติตนอยู่ในกฎระเบียบ เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับคนอื่นได้ ผมคิดอยู่เสมอว่า การที่ผมได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของรางวัลพระราชทานก็ถือว่าเป็นบุญอันใหญ่หลวงแล้ว จะเป็นที่หนึ่งหรือไม่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ขอแค่ได้รับโอกาสและทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดก็เพียงพอแล้ว และแล้วด้วยความมุ่งมั่นที่ผมมีบวกกับแรงใจที่ได้รับจากคุณพ่อ คุณแม่ ครูบาอาจารย์และเพื่อนๆในโรงเรียน ก็ทำให้ผมก้าวมาถึงจุดนี้ คือ การเป็นนักเรียน รางวัลพระราชทาน นับว่าเป็นความสำเร็จอีกขั้นหนึ่งของโรงเรียน ของคุณครู และของเพื่อนๆ เป็นความสำเร็จของเราทุกคน ”

สิ่งที่ผมจะปฏิบัติต่อจากนี้ไป นั่นก็คือ การเป็นนักเรียนคนเดิม เพราะผมคิดอยู่เสมอว่า การได้มาซึ่งรางวัลสักชิ้นหนึ่งเป็นสิ่งที่ง่าย แต่การรักษาความดีไว้นั้นเป็นสิ่งที่ยาก ผมจะต้องรักษาความดีที่มีอยู่ให้คงอยู่ตลอดไป ผมสัญญาว่า ผมจะเป็นคนดีของพ่อแม่ เป็นลูกศิษย์ที่ดีของคุณครู เป็นคนดีของสังคมและประเทศชาติ ให้สมกับที่ได้รับรางวัล นักเรียนพระราชทาน และสักวันหนึ่งผมคงจะมีโอกาสตอบแทนบุญคุณแผ่นดินที่ให้กำเนิดมาอันมีชื่อว่า “ประเทศไทย”

นายนพดล อยู่พรหมแดน

นักเรียนรางวัลพระราชทาน ปีการศึกษา 2552 ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนขนาดใหญ่ กลุ่มจังหวัดที่ 8

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 2

ดูรูปได้ที่นี่  http://noppadonyoopromdan.blogspot.com/2010/07/blog-post.html