นักเรียนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรม

รางวัลนักเรียนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรมระดับประเทศ


หลังจากที่ผมจบการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จากโรงเรียนบ้านห้วยสิงห์แล้ว ผมก็ได้มีโอกาสเรียนต่อในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนแม่สะเรียง บริพัตรศึกษา ซึ่งเป็นโรงเรียน ขนาดใหญ่ของอำเภอแม่สะเรียง มีจำนวนนักเรียน 3000 กว่าคน ช่างเป็นประสบการณ์ใหม่จริงๆ ที่ผมจะได้เรียนรู้กับการปรับตัวในสังคมที่ใหญ่ขึ้น กว้างขึ้น เรียนรู้สิ่งต่างๆได้มากขึ้น ในขณะเดียวกันผมก็รู้อยู่เสมอว่า ผมเองก็ต้องดูแลตัวเองได้มากขึ้นเช่นกัน โดยที่ทุกย่างก้าวของชีวิตจะต้ออาศัยความมีสติ ความระมัดระวังในการใช้ชีวิต เข้ามาเรียนต่อในโรงเรียนแห่งนี้ได้ไม่นานก็ทำให้ผมรู้จักเพื่อนๆที่แสนดีมากมายหลายคน นอกจากนี้แล้วยังมีคุณครูผู้ใจดีคอยให้คำปรึกษา แนะนำในการเรียนอยู่เสมอ นับจากนี้ขอเล่าจุดเริ่มต้นของรางวัลอันทรงเกียรติชิ้นแรก คือการเป็นนักเรียนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรมระดับจังหวัดตลอดจนถึงการเข้ารับรางวัลระดับประเทศให้กับคุณผู้อ่าน แล้วคุณผู้อ่านจะทึ่งกับความทุ่มเทของคุณครูท่านหนึ่งที่เอาใจใส่ ส่งเสริม สนับสนุน ให้ผมจนประสบความสำเร็จกับการประกวดในครั้งนี้ เริ่มจากการที่คุณครูท่านนี้เรียกพบ แล้วเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้มีโครงการประกวดโรงเรียนนักเรียนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรมขึ้น ซึ่งจัดโดยธนาคารออมสิน ร่วมกับสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในการแฟ้นหาเด็กและเยาวชนที่มีผลงานดีเด่นด้านความประพฤติ ด้านการช่วยเหลือสังคมดีเด่น และด้านคุณธรรมจริยธรรม ครูบอกผมว่า เธอน่าจะส่งนะ ยังไงครูจะช่วยจัดทำเอกสารและจะช่วยประสานงานให้ ครั้งแรกที่ผมได้ยินก็รู้สึกไม่ค่อยกล้าสักเท่าไหร่ เพราะว่าตอนเข้ามาใหม่ๆในโรงเรียนแม่สะเรียงบริพัตรศึกษา ยังไม่ได้ทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันให้โรงเรียนเลย มีก็เพียงแต่ผลงานเก่าๆตอนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนบ้านห้วยสิงห์ แต่ด้วยกำลังใจจากครูที่บอกกับผมว่า ลองส่งดูได้หรือไม่ได้นั้นไม่สำคัญ ก็เป็นแรงกระตุ้นให้ผมเกิดความคิดที่ว่า ลองส่งก็ดี ถ้าส่งอาจได้หรือไม่ได้ แต่ได้ไม่ได้ส่ง คือ ไม่ได้อย่างเดียว แน่นอน จากนั้นผมก็เริ่มรวบรวมผลงานเก่าๆที่เคยทำตอนที่อยู่ในโรงเรียนบ้านห้วยสิงห์ ทั้งงานด้านวิชาการ งานบำเพ็ญประโยชน์ และงานของโรงเรียนที่จัดขึ้นในทุกๆปี ได้เป็นผลงานออกมาชุดหนึ่ง โดยมีคุณครูอีกท่านหนึ่งเป็นคนทำประวัติให้ ดูท่าทางคุณครูท่านนี้จะมีความชำนาญในการทำพอร์ตเป็นพิเศษ ท่านรวบรวมผลงานของผมอย่างเป็นระเบียบแล้วจัดทำออกมาเป็นรูปเล่มได้อย่างสวยงาม คุณครูที่ทำแฟ้มประวัติและผลงานให้ผมในครั้งนี้ก็คือ ครูยุพา ปินตา แล้วผมก็ได้เอาไปให้คุณครูท่านที่จะส่งผลงานให้ ดูท่าทางคุณครูจะมั่นในใจผลงานอันน้อยนิดของผมมาก และผมก็แอบยิ้มเบาๆเพื่อเพิ่มความมั่นใจในตัวเอง หลังจากที่ได้จัดส่งผลงานไปให้คณะกรรมการกลางที่กรุงเทพแล้ว ประมาณ ๓ วันต่อมา คุณครูท่านนี้ก็ได้เรียกผมไปพบอีก แล้วแจ้งให้ผมทราบว่า การจัดส่งผลงานการเข้ารับการพิจารณาในโครงการนี้จะต้องมีการทำวีดีทัศน์นำเสนอประวัติและผลงานในรูปแบบของวีซีดีด้วย ทีนี้ก็เป็นที่หนักใจของผมสิครับ มือใหม่หัดเล่นคอมพิวเตอร์อย่างผมจะทำได้ไหมนิ รำพึงอยู่ในใจ แต่โชคดีตอนนั้นผมเพิ่งเข้ามาทำงานในศูนย์ข่าวเยาวชนไทยของโรงเรียนและอยู่ในฝ่ายงานตัดต่อวีดีโอด้วย จึงอาศัยอุปกรณ์เครื่องมือของชมรมในการตัดต่อวีดีโอ เพื่อนำเสนอประวัติและผลงานตามที่คณะกรรมการต้องการ งานนี้ผม มีเวลาจัดทำแค่คืนเดียวเท่านั้นเพราะว่าในวันรุ่งขึ้นจะต้องจัดส่งแล้ว หลังจากที่คุยกับคุณครูเสร็จก็มุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานแล้วเริ่มลงมือตัดต่อวีดีโอทันที ผมเริ่มลงมือได้ไม่ถึงชั่วโมง คุณครูท่านก็เข้ามาหาและซื้อขนมมาถุงใหญ่เลย อย่างกับจะมาค้างคืนในห้องทำงานอย่างนั้น คุณครูก็เริ่มแนะนำรูปแบบการจัดทำ และวิธีการจัดเรียงลำดับผลงานต่างๆ ช่วยคิดสคริปตัดต่อวีดีโอให้ โดยใช้คำพูดที่มีความชัดเจน ฟังแล้วกินใจกรรมการว่างั้น อิอิอิ ผมก็ทำตามที่คุณครูแนะนำมาโดยเริ่มจากการจัดเนียงลำดับความสำคัญของผลงาน จัดเรียงรูปภาพ และวีดีโอที่พอเก็บมาได้บางส่วน จากนั้นก็บรรจงแต่งแต้มด้วยเสียงเพลง ประกอบบทกลอนที่ผมแต่งขึ้นมาด้วยตนเองกลอนหนึ่งที่มีใจความว่า “ชีวิตคนเกิดมาต้องดิ้น ถึงจะจนเพียงใดไม่หน่ายหนี สู้เข้าใจสักวันฟ้าปรานี ด้วยความดีโอบล้อมรอบทั้งกายใจ ดั่งเมล็ดพันธุ์ไม้ที่อดทน ออกดอกผลงดงามและเติบใหญ่ จากชีวิตบนดอยที่แสนไกล มุ่งหน้าไปพัฒนาสังคมเรา” ปกติแล้วเป็นคนแต่งกลอนไม่ค่อนเป็นแต่งานนี้จำเป็น ยังไงก็ต้องถูๆไถๆให้ได้กลอนมา เพื่อให้รูปแบบของวีดีทัศน์มีความสมบูรณ์ พอได้กลอนมาแล้วก็ดำเนินการบันทึกเสียงทันที พอดำเนินการตัดต่อวีดีโอได้ประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว ชักจะรู้สึกง่วงนอน ก็เลยลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็กลับมาทำงานต่อ จำได้ว่าคืนนั้นคุณครูท่านอยู่กับผมในห้องตัดต่อวีดีโอทั้งคืน โดยที่ไม่กลับบ้าน เพราะว่าท่านเป็นห่วงงานผม กลัวจะเสร็จไม่ทันเวลาพรุ่งนี้เช้า ผมบอกครูว่าครูกลับบ้านก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้เสร็จก่อนเช้าครับ ครูบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวครูจะอยู่เป็นเพื่อน เมื่อครูพูดอย่างนี้ผมก็ไม่ขัดข้อง พอผมตัดต่อเสร็จทีนี้ก็เหลือแต่แปลงไฟล์วีดีโอซึ่งเป็นขึ้นตอนสุดท้ายของการทำงาน และแล้วผมก็ถูกความง่วงครบงำจนไม่สามารถเอาชนะมันได้ ทำให้เผลอหลับไปที่สุด ตื่นขึ้นมาอีกทีประมาณตีห้า ด้วยเสียงนาฬิกาปลุกของคุณครู เพราะครูก็นอนอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับที่ผมทำงาน จากนั้นผมก็ลองทดสอบเล่นวีดีโอที่ผ่านการแปลงไฟล์เรียบร้อย ปรากฏว่ามีความสมบูรณ์ดี จากนั้นผมก็เขียนข้อมูลลงในแผ่นซีดี แล้วจัดทำปกแล้วใส่ซองอย่างประณีต แล้วก็ส่งให้ครูเพราะว่าครูจะจัดส่งไปให้อย่างด่วนที่สุด หลังจากที่ผมกลับจากการทำงานในคืนนั้น ทำให้ผมรู้สึกถึงความห่วงใย และความหวังดีที่คุณครูมีต่อผม ถามว่าผลงานการตัดต่อวีดีโอชุดนี้ ดีมากไหม ก็คงบอกว่าไม่ดีเท่าไหร่ แต่วิธีการที่จะได้มันมานั้นเต็มไปด้วยความประทับใจของลูกศิษย์คนหนึ่งที่มีต่อคุณครูผู้ซึ่งคาดหวังให้ลูกศิษย์ประสบความสำเร็จกับรางวัลอันทรงเกียรตินี้

ปลายเดือนพฤศจิกายน เป็นช่วงเวลาประกาศผลการคัดเลือกเยาวชนดีเด่นด้านคุณธรรมและจริยธรรมตามโครงการ ผลปรากฏว่าผมได้รับการคัดเลือกเป็นตัวแทนของกลุ่มจังหวัดที่ 8 ซึ่งประกอบด้วย แม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน ลำปาง แพร่ น่าน และพะเยา เข้ารับรางวัลดังกล่าว คุณครูเป็นท่านแรกที่โทรมาหาผมและแสดงความยินดีด้วย ซึ่งเป็นจังหวะที่ผมกำลังจะโทรศัพท์หาครูเพื่อขอขอบพระคุณอยู่พอดี ขอบขอบคุณที่ส่งลูกศิษย์คนนี้พิชิตรางวัลอันทรงเกียรติชิ้นแรกของชีวิต นับว่าเป็นรางวัลสูงสุดที่เคยได้รับในขณะนั้น ถือว่ารางวัลแห่งการเบิกทางในการเข้าสู่รางวัลอันมีเกียรติชิ้นอื่นๆอีกมากมาย คุณครูผู้ซึ่งเป็นมากกว่าผู้ให้ที่ผมกล่าวถึงท่านนี้ก็คือ คุณครูสายัญ โพธิ์สุวรรณ รองผู้อำนวยการโรงเรียนแม่สะเรียง “บริพัตรศึกษา” ในขณะนั้น ครูผู้สร้างแรงบันดาลใจให้กับเด็กชาวเขาอย่างผม มอบโอกาสดีดี ให้กับเด็กดอยอย่างผม ทำให้ผมมีกำลังใจในการทำความดี อย่างน้อยคือ ทำหน้าที่ของการเป็นนักเรียนอย่างดีที่สุด เป็นแบบอย่างแก่รุ่นน้องๆที่กำลังจะเจริญรอยตามรุ่นพี่อย่างพวกเรา โรงเรียนแม่สะเรียง “บริพัตรศึกษา” สร้างคนดี คนดีสร้างชาติ กล่าวได้อย่างเต็มปากเลยแหละครับ รางวัลชิ้นนี้เป็นความสำเร็จของทุกๆคนที่ให้กำลังใจผม มาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ครูยุพา ปินตา ช่วยทำแฟ้มผลงาน (ต่อมาก็ช่วยทำแฟ้มของงานประเมินนักเรียนพระราชทานอีกด้วย) และที่ขาดไม่ได้เลยคือ ครูสายัญ โพธิ์สุวรรณ ครูนักพัฒนาท่านนี้ครับ ผมขอขอบพระคุณทุกท่านที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ ศิษย์ยังระลึกถึงพระคุณอยู่เสมอและตลอดไป

พอถึงวันเข้ารับรางวัล ซึ่งต้องไปรับที่กรุงเทพมหานคร ก็มีท่านผู้อำนวยการโรงเรียน ผอ.สุรินทร์ ยุรี ได้ไปร่วมแสดงความยินดีกับรางวัลชิ้นนี้ ที่สำนักงานใหญ่ธนาคารออมสิน จึงขอขอบพระคุณอีกครั้งหนึ่งสำหรับโอกาสอันสุดประเสริฐยิ่งของชีวิตเด็กดอยคนนี้ครับ

ดูรูปได้ที่นี่   http://noppadonyoopromdan.blogspot.com/2009/02/blog-post_5757.html

ประสบการณ์ในแดนมังกร

ท่องยุโรปไปกับยุวชนประชาธิปไตย

ท่องยุโรปไปกับยุวชนประชาธิปไตย
ประสบการณ์ในการทัวร์ยุโรปมา ช่างเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นจริงๆ และผมก็มีรูปภาพสวยๆมาฝากกันมากมายเลยทีเดียวครับ ก็ขอเชิญเยี่ยมชมได้เลยครับ ไปกันเล้ยยยๆ!!!!!