สำหรับผมแล้วปีนี้ เข้าสู่ปีที่ 4 ของการขึ้นดอยตามประเพณีรับน้องขึ้นดอย
ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ขึ้นและลงเป็นระยะทางกว่า 28 กิโลเมตร
ในแต่ละปีก็ทำให้รู้สึกแตกต่างกันไป เพราะบทบาทในการมีส่วนร่วม
ต่อกิจกรรมนี้แตกต่างกันไป ปีนี้เป็นปีที่ 4 แล้ว ยังคงร่วมเป็นกำลังใจ
ให้กับน้องๆ รหัส 56 ด้วยการจูงมือน้องเดินขึ้นกับน้องจนถึงจุดหมาย
ไม่เพียงแต่ความประทับใจในความร่วมือร่วมใจของทุกคน แต่มีสื่งหนึ่ง
ที่ยิ่งนานยิ่งตอกย้ำความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของพวกเรา คือ ความรัก
ระหว่างเพื่อน พี่ น้อง และครูบาอาจารย์ ในการร่วมอนุรักษ์ประเพณีนี้ไว้
ขบวนขึ้นดอยของคณะศึกษาศาสตร์ปี 56 ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ปีที่ผ่านมา
สวยสดงดงาม และอลังการ น่าตื่นตาตื่นใจเลยทีเดียว ประกอบกับ
ความร่วมมือร่วมใจของพี่น้องชาวศึกษา มช. ทำให้วันนี้มีความพิเศษ
เช่นเเคย นับว่าเป็นอีกวันหนึ่งที่น่าจดจำของพวกเราเหล่านักศึกษา
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (วันที่ 6 กรกฎาคม 2556)
โค้งสุดท้ายก่อนถึงพระบรมธาตุดอยสุเทพ ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง
ของพวกเรา เช่นเคยกับการประกาศความยิ่งใหญ่ให้ทุกคนได้รู้ผ่าน
บทเพลง ศึกษาอารีดัง และกิจกรรมบูมคณะ ที่ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
เป็นสัญลักษณ์ของความพร้อมและพลังอันยิ่งใหญ่ของคณะศึกษาศาสตร์
จุดหมายปลายทางของการขึ้นดอย ย่อมมทำให้พวกเรายิ้มได้
แม้ตลอดระยะทางจะเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย แต่เมื่อเรา
ขึ้นมาถึงจุดๆนี้พร้อมกับเพื่อนๆน้องๆพี่ๆ ย่อมเป็นภาพแห่ง
ความประทับใจเสมอ
ปิดท้ายกิจกรรมขึ้นดอยด้วยการลงดอย อีก 1 ประเพณีของสาขาวิชา
ที่พวกเราปฏิบัติกันมาทุกๆปี คือ การเดินลงมาส่งพี่ๆ ปี 5 ลงดอย
เป็นการแสดงถึงจะจบการศึกษาแล้ว ส่งท้ายกิจจกรรมของการเป็น
นักศึกษาในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ กิจกรรมนี้ไม่ได้บังคับครับ
ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ และความพร้อมของกายเรา.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น