หลายครั้งที่คนเรามัวยุ่งอยู่กับสิ่งที่เป็นทุกข์ หลายคนที่คนเราแก้ปัญหาด้วยใจที่เป็นทุกข์ เมื่อพิจารณาดูแล้วพบว่าทุกคนที่เกิดมาล้วนแต่มีความทุกข์ ไม่มีใครไม่ทุกข์ เพียงแต่ละทุกข์คนละแบบเท่านั้นเอง คนรวยก็ทุกข์ของคนรวย คนจนก็ทุกข์ของคนจน ฉะนั้นสัจจะของชีวิตข้อนี้เราปฏิเสธไม่ได้ แต่ประเด็นที่น่าสนใจก็คือว่า การจัดการกับความทุกข์นั้นทำได้อย่าง ความแตกต่างของแต่ละคนจะอยู่ตรงนี้แหละ เพราะอยู่ที่เรามอง หากมองได้ถูก ความทุกข์ที่เป็นอยู่อาจไม่ใช่ความทุกข์อีกเลย แต่หากมองในแง่ลบมากเกินไปก็ยิ่งซ้ำเติมความอ่อนแอให้กับหัวใจ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จึงไม่มีเหตุผลใดเลยที่เราจะต้องมานั่นทุกข์กับสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ ขอเพียงให้เราเข้าใจมัน และจัดการกับมันอย่างถูกวิธี เอาความสุขจัดการกับความทุกข์ เครื่องมือดังกล่าวนี้ไม่มีขายที่ไหน เพราะมันอยู่ในตัวของทุกคนอยู่แล้วนั่นก็คือ ใจ ของเราเอง ปรับทัศนคติในแง่บวกกับสิ่งที่เป็นอยู่ มองโลกในแง่ดี แค่นี้ความทุกข์ก็หายไปแล้ว
ในปัจจุบันคงไม่มีใครปฏิเสธภาวะของการแข่งขันได้ เพราะหันไปทางไหนก็เจอแต่การแข่งขัน แข่งกันเรียน แข่งกันทำงาน แข่งกันรวย แข่งกันมีหน้ามีตาอยู่ในสังคม แข่งกันแสวงหาความสุขทางกาย ซึ่งทั้งหมดนี้ก่อให้เกิดการแบ่งชนชั้นทางสังคม เพราะการแข่งขันนั้นย่อมทำให้มีการแบ่งแยกความสามารถของคน จัดกลุ่มคนเก่ง คนไม่เก่ง เทคนิคและวิธีการต่างๆที่จะทำให้ตนเองชนะการแข่งขันจึงถูกคิดค้น และพัฒนานวัตกรรมใหม่ๆทั้งในเชิงวัตถุ ความคิด กระบวนการ เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือการชนะในการแข่งขัน การมุ่งไปสู่เป้าหมานนี้เองที่ทำให้ผมสังเกตเห็นหลายคน หลายครั้งที่มุ่งสู่การเป็นผู้ชนะครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่เคยได้สัมผัสสักที ทั้งๆที่เป็นคนเก่งกว่าคนอื่น ดีกว่าคนอื่น เมื่อพินิจพิเคราะห์ดูแล้ว มันอยู่ที่กาลและเทศะนี่เอง หากเราไม่เข้าใจบริบทของการแข่งขัน ไม่รู้จักสนามแข่งขันดีพอ ก็เป็นรองคนอื่นไปแล้ว ที่สำคัญคือการรู้จักตนเองจะช่วยให้เราเป็นผู้ชนะได้ในการแข่งขัน นี่คือหลักการพื้นฐานของทุกสนามการแข่งขัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น